Szanowny Panie Redaktorze!
Zaznaczam, że zarządzam, co następuje:
I
Podczas zebrań towarzyskich nie wolno wieszać psów na nieobecnych, czyli tychże nieobecnych zohydzać, ośmieszać i "wykańczać".
II
Nie wolno wystawiać idiotycznych i nudnych sztuk teatralnych.
III
W pobliżu domów zamieszkanych przez poetów i malarzy nie wolno hałasować, grać na katarynkach i harmoniach oraz urządzać awantur mogących zakłócić wewnętrzny spokój pracujących mistrzów.
IV
Zabraniam uprawiania satyry personalnej, polegającej na wzajemnym podgryzaniu się i podszczypywaniu się, tudzież pokazywaniu języka.
V
Nie wolno opowiadać starych kawałów.
VI
Nie wolno gramolić się, kałapućkać, baj durzyć, piędrzyć i gonić w piętkę.
VII
Zakazuje się również kategorycznie wszelkiego mętniactwa, pleplesji, koturnu i lipy.
VIII
Zabraniam takoż niniejszym jakiegokolwiek zaglądania przez dziurkę od klucza oraz: mizdrzenia się, używania brylantyny do włosów, rzucania się na szyję i dawania buzi z dubeltówki.
IX
Jednocześnie przypominam, że:
Nie wolno zadzierać nosa i klepać po ramieniu.
X
Nie wolno zawieruszać się, babieć i ramoleć.
XI
Nie wolno w obecności osób nerwowych przygrywać na następujących instrumentach, a to: symfonałach, organach hydraulicznych, cymbergajach i tzw. dudach portugalskich.
XII
Nie wolno opowiadać tasiemcowych wspomnień z życia osobistego, ponieważ to nikogo nic nie obchodzi.
XIII
Nie wolno zanudzać na śmierć.
XIV
Nie wolno bimbać sobie.
XV
Nie wolno intrygować, podlizywać się, donosić, podszczuwać, podbechtywać i rozmigdalać się.
XVI
Nie wolno napuszczać.
XVII
Nie wolno używać takich słów, jak: zagadnienie i koncepcja. Trzeba pracować.
XVIII
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Pismom stołecznym i prowincjonalnym nakazuję przedruk niniejszego, w całości, bez skrótów i głupich komentarzy. W stosunku do nie stosujących się będę wyciągał jak najdalej idące konsekwencje. Pieczęć
Na oryginale podpisałem własnoręcznie:
Karakuliambro
członek KDK
Karakuliambro, 1948