TEATRZYK „ZIELONA GĘŚ”

ma zaszczyt przedstawić

„Latarnię sławy”

Występują:

DANTE ALIGHIERI — poeta włoski
& OSIOŁEK PORFIRION — wszechświatowa chluba zoologii

Scena:
Noc. Florencja. Nędzna izdebka przy nędznej uljczce dei Gonfalonieri. Przez nędzny lufcik widać nędzną latarnię z nędznym światłem. Rok 1320 osławiony z powszechnej nędzy.

Akt I

DANTE:
(wykańcza „Boską Komedję”) Czyta
„O, Pizo, wvdzięcznej zakało krainy,
Gdzie brzmi słodkiego «si» nuta pieszczona!…”
Pauza
I ja się pytam, co z tego? Kto to oceni? Kto zrozumie? Punktualnie za rok umrę. A gdzie slodycze popularności? Na diabła trud. Pytam: gdzie słodycze popularności? O, Jowiszu!
Pod wpływem rozpaczy obala się jak zwykle głową na oryginał, a nogami na przekład Aliny ćwiderskiej

OSIOŁEK PORFIRION:
wchodząc zamiast Jowisza, nie pukając
Bo wszędzie jest potrzebna metoda.

DANTE:
Bba!
Spogląda na wyżej wspomnianą latarnię za oknem; wpada w osłupienie: widzi wizje

Akt II

DANTE:
wybiegając z nędznej izdebki
Eureka!
Zalewa się, śpiewa, wchodzi na latarnię i w dalszym ciągu śpiewa

OSIOŁEK PORFIRION:
No nareszcie! Jutro będzie mówiła o tobie cała Florencja, messer Alighieri.

K U R T Y N A

1947, pierwodruk: «Przekrój» 1947, nr 108