ANDRZEJ MAKOWIECKI [*]


Legenda Gałczyńskiego istotnie chyba jest ostatnią w naszych czasach legendą personalną (zarówno osobowości, jak i twórczości) pełniącą podstawowy warunek szerokiego społecznego zasiegu. Była ona bowiem formowana, rozpowszechniana i przyjmowana w kręgu odbiorców literatury znacznie wykraczających poza środowisko literackie i krytyczne. W czasach najnowszych tę intensywność prawie osiągnęlą legenda osobowości Marka Hłaski, wyraźnie utwierdzona przez fakt przedwczesnej, pozwalającej mówić o samobójstwie ze względu na okoliczności, śmierci. Była to jednak legenda ograniczona w zasięgu i percepcji do jednego pokolenia publiczności literackiej. (1980)

[KIRA GAŁCZYŃSKA, Zielony Konstanty]