W lutym matka poety, Wanda Cecylia, wychodzi za mąż za Czecha, Jozsefa Ber­ge­ra i wyjeżdża do Pragi. Ukochana ciocia Konstantego, Stanisława Bergerowa, miesz­ka­ją­ca w Pradze wyswatała swoją siostrę z własnym, liczącym ponad sie­dem­dzie­siąt­kę, szwagrem.

W „Bibliotece Kwadrygi” ukazuje się poemat Koniec świata.

W kwietniu Konstanty podejmuje kolejną pracę urzędniczą — tym razem jako referent cenzury. Wytrwa tu tylko cztery miesiące.

1 czerwca w cerkwi na Pradze ma miejsce ślub Natalii Awałow i Kon­stan­te­go Ildefonsa. Świadkami są Stanisław Ryszard Dob­ro­wol­ski i Stanisław Maria Saliński. To ważne zdarzenie w jego życiu poeta zam­knął w wierszu Ballada ślubna I. Państwo młodzi zamieszkali w pustym mieszkaniu na To­wa­ro­wej.

Jesienią pisze pierwszą swoją powieść Au clair de la lune; kończy ją na dzie­sią­tym rozdziale i, uważając za chybioną, pali.

Latem K.I.G. jako re­fe­rent do spraw kultury obejmuje posadę w Kon­su­lacie Generalnym RP w Berlinie. Poza kilkoma wierszami na­pi­sa­ny­mi przed wyjazdem, poeta milczy. Czas poświęca na poznawanie muzeów, zachwyca się szczególnie Tycjanem i Dürerem, odwiedzanie filharmonii i teatrów berlińskich. Wraz z żoną zwiedza Norymbergę, Hamburg i Kolonię. Po raz pierwszy (i jak się okaże — jedyny) nie dokuczają mu kłopoty finansowe. Pier­wsze poza Pols­ką święta Bożego Narodzenia spędzają w Kopenhadze. Pilnie szuka śladów ukochanego Hansa Christiana Andersena.

Poeta pisze dwie powieści: Trzej królowie i Książka o mojej żonie. Pierwsza trafiła do pieca, drugą schowała żona. Zginęła dopiero po Powstaniu, wraz z pozostałymi rękopisami i dokumentami K.I.G.

Gałczyńscy poznaja Jana Piotra Morela, studenta ze Szwajcarii; razem podróżują, razem słuchają muzyka, razem spędzają wakacje w Tyrolu.

Konstanty Ildefons pogłębia znajomość łaciny i niemieckiego, a Faust Go­ethe­go oraz Wyznania św. Agustyna stają się na długie lata lekturą najważniejszą.

Jesienią nadchodzi wiadomość o śmierci Jana Piotra Morela.

K.I.G. z żoną przypadkiem odwiedzają niemiecki kabaret „Katakombe”, antypruski, już antyhitlerowski. Występuje tam, ciesząca się dużym, po­wo­dze­niem aktorka Inge Bartsch, śpiewająca piosenki Kurta Tu­chol­sky`ego.

W ciągu kilku dni na przełomie stycznia i lutego powstaje Bal u Salomona — najważniejszy z przed­wo­jen­nych poematów K.I.G. Dedykuje go poeta „Słonecznej pamięci Jana Piotra Morela z Neuchâtel”.

Pisze sztukę Muzeum Williamsa.

W lutym bierze samowolny urlop, wyjeżdża do Holandii i Belgii za co po powrocie zostaje surowo skar­co­ny. Składa podanie o zwolnienie.

14 kwietnia — powrót do Warszawy. Mieszkanie na Towarowej nie istnieje, zostało sprzedane przez Wandę Gałczyńską-Bergerovą. Konstanty i Natalia mieszkają w wynajętym pokoju na Mokotowie. Zaczyna się ok­res dokuczliwej biedy. Muzeum Williamsa odrzuca Teatr Polski. Jedynym ważnym wierszem tego kończącego się roku jest Modlitwa do Anioła Stróża. Poeta decyduje się na wyjazd do Wilna.

K.I.G. sam rusza do Wilna, zamieszkuje na Zarzeczu (Mły­no­wa 2). Nawiązuje współ­pra­cę z radiem, gdzie wraz z Te­o­do­rem Bujnickim tworzą audycję satyryczną „Kukułka Wi­leń­ska”; ma własny program Kwadrans dla ponurych, uczestniczy w co­ty­god­nio­wym programie artystycznym „Smorgonia”. Wchodzi w krąg twórców wileńskich — Witolda Hulewicza, Tadeusza Ło­palewskiego, Teodora Bujnickiego, Je­rze­go Za­gór­skie­go, Alek­san­dra Rymkiewicza i in., serdecznie przez nich przyjęty. Zły okres mija, zwłaszcza gdy do Wilna przyjeżdża żona.

Pisze wiersz jeden ze swych bardziej znanych wierszy — Inge Bartsch, który opublikowany zostaje w ty­god­ni­ku „Na szerokim świecie”.

Poeta dużo pisze dla wileńskiego radia i dużo drukuje: m.in. w prasie wileńskiej, w krakowskich „Wróblach na dachu”, w warszawskim „Kurierze Porannym”. Pow­sta­je poemat Ludowa zabawa, którą wydaje własnym nakładem w ilości 50 eg­zem­pla­rzy!

Lato Gałczyńscy spędzają w An­tro­pru­ciu, we dworze teścia Teodora Buj­nic­kiego, Konstantego Pisaniego. To on zos­tał bo­ha­te­rem zabawnego wiersza Śpij, wujaszku. W Antropruciu powstaje też m.in. powieść dla dzieci — Młynek do kawy.

W grudniu na Młynowej pojawia się Hanka Ordonówna z za­pro­sze­niem państwa Gałczyńskich, aby najbliższe święta i Sylwestra spędzili w Or­nia­nach, w majątku należącym do jej męża, Michała Tyszkiewicza.

W czasie świąt i pierwszych dni stycznia K.I.G. pisze dla Ordonówny sporo wierszy, m.in. Buty szewca Szymona.

Lato Gałczyńscy znów spędzają w gościnnych Ornianach. K.I.G. pisze dla Hanki Ordonówny program estradowy, wiele wierszy do melodii angielskich i fran­cus­kich. Z całej tej twórczości ocalała jedynie Szafirowa romanca. Michałowi Tyszkiewiczowi dedykuje wiersz Pardon, ZSRR, niedrukowany później przez cały okres PRL-u, jako niecenzuralny.

Po powrocie do Wilna zastaje list od Zbigniewa Mitznera z propozycją współ­pra­cy w nowotworzonym czasopiśmie satyrycznym „Szpilki”.

Podobny list przysyła Stanisław Piasecki. Pierwszym wierszem drukowanym w „Prosto z Mostu" po otrzymaniu listu jest Wilno, ulica Niemiecka.

Powstaje słuchowisko Cudotwórca z Mejszagoły, które w wileńskim radiu reżyseruje Tadeusz Byrski.

Pierwszym utworem drukowanym w „Szpilkach” są Piosenki naczelnika wydziału grobownictwa.

Cykl wieczorów autorskich K.I.G.w sławnej wileńskiej Celi Konrada .

26 kwietnia przychodzi na świat córka Kira.

W lipcu następują przenosiny rodziny Gał­czyń­skich z Wilna do pod­war­szaw­skie­go Anina. Pierwszy dom stał na Nowych Parcelach, przy ulicy Legionów. Do­pie­ro przyjaciel, Jerzy Za­ru­ba wyszukuje to wymarzone domostwo — z ko­min­kiem, ogrodem, starymi drze­wa­mi. Adres — Leśna 18.

W wydawnictwie Przeworskiego K.I.G. składa swój pierw­szy tom wierszy. Jego wydanie odkładane jest z miesiąca na miesiąc.

Drukuje sporo w „Prosto z Mostu” — m.in. Skumbrie w tomacie i Polowanie z sokołami, w „Szpilkach” — Strasną zabę i Zimę z wypisów szkolnych. Jednak kłopoty finansowe Gałczyńskich nie opuszczają.

K.I.G. pisze wiersz Bal zakochanych, z którego następnie powstaje słuchowisko, reżyserowane w war­szaws­kim radiu przez Edmunda Wiercińskiego. Muzykę napisał Roman Palester.

W lutym umiera jedyny brat Natalii, Mikołaj Awałow, uzdolniony konstruktor samolotów. Matka Natalii, Wiera Pietrowna przenosi się do domu Gałczyńskich w Aninie.

Wiosną nakładem „Prosto z Mostu” ukazuje się (złożony wcześniej u Przeworskiego) pierwszy tak spory tom twórczości K.I.G. pt. Utwory poetyckie. Po raz pierwszy dru­ko­wa­ny tu jest m.in. Bal u Salomona. Rozdźwięki pomiędzy poetą a redaktorem są coraz znaczniejsze. Ich sens oddaje m.in. wiersz Impresario i poeta. Po ukazaniu się tomu o po­e­cie dyskutują wybitni twórcy: Bolesław Miciński, Józef Czechowicz i Marian Piechal. Tom cieszy się dużym po­wo­dze­niem czytelników.

Swoje przywiązanie do anińskiego domu, jego urodę oddaje poeta w wierszu Opis domu poety.

Powstaje słuchowisko Mężczyzna w damskim kapeluszu. Reżyserem jest Tadeusz Byrski.

K.I. pisze kilkanaście wierszy drukowanych w „Prosto z Mostu”, w poznańskim miesięczniku „Tęcza”, w wileńskim „Słowie”.

Za tom Utwory poetyckie Konstanty Ildefons Gałczyński otrzymuje swoją pierwszą (i jak się okaże jedyną!) nagrodę literacką. Fundator, tygodnik „Prosto z Mostu”, dzieli ją jednak na dwie osoby: drugą jest endecki publicysta, Zygmunt Wasilewski.

26 grudnia z Pragi przychodzi wiadomość o śmierci matki poety. Zostaje pochowana na starym Cmentarzu Olszańskim.

Wspólnie z przyjacielem Jerzym Zagórskim pisze komediofarsę Będziemy biedni. Z wierszy powstałych w pierw­szych tygodniach roku odnotować warto Modlitwę za pomyślny wybór papieża, przewidującą wybór Polaka na tron Piotrowy.

W ciągu trzech dni czerwca powstaje poemat Noctes Aninenses.

Na przełomie lipca i sierpnia wyjazd z Jerzym Zarubą do opustoszałego już Kazimierza. K.I.G. pisze tu przej­mu­ją­cy wiersz Dziwni letnicy.

24 sierpnia poeta otrzymuje kartę mobilizacyjną, która kieruje go do Korpusu Ochrony Pogranicza, do jednostki na dawnej wschodniej granicy kraju.

17 września K.I.G. dostaje się do niewoli rosyjskiej i z transportem trafia do Kozielska.

Po kapitulacji Warszawy kolega poety przynosi żonie Natalii wiersz Pieśń o żołnierzach z Westerplatte. Taką samą drogą trafia do niej wiersz z Kozielska Sen żołnierza.

W październiku K.I.G. wraz z innymi szeregowcami zostaje wymieniony na obywateli radzieckich, którzy pozostali po niemieckiej stronie Bugu.W obozie przejściowym w Mühlbergu zaczyna się jego sześcioletnia niewola niemiecka.

Pracuje w prywatnym majątku (Arbeitskommando 800) Scheeren Kreis Stendal.