Jesienią, za odmowę podpisania zgody na przeniesienie w stan cywilny i pod­bu­rza­nie współtowarzyszy niedoli, aby tego nie robili, zostaje odesłany do karnej kompanii międzynarodowego stalagu Altengrabow.

Od sierpnia do listopada, niezwykle systematycznie, prowadzi swój Notatnik — pierwszy kontakt z ołówkiem i papierem od dwóch lat.

Na blankietach obozowych, na których pisał do żony listy, przysyła trzy wiersze: List jeńca, Srebrna akacja i Dzika róża.

Wiosną poeta zostaje przeniesiony do szpitala stalagu Altrengrabow. Pracuje tu jako tłumacz i sanitariusz.

W szpitalu pojawia się zatrzymany we Włoszech, angielski lekarz, John Burton. Pomiędzy nim i poetą na­wią­zu­je się przyjaźń. Burton stanie się bohaterem kilku późniejszych wierszy K.I.G. Poecie poświęci Burton dużą książkę wspomnień, wydaną u schyłku lat 70-tych.

Jesienią, po upadku Powstania Warszawskiego K.I.G. pisze Pieśń o fladze.

W pierwszych dniach roku poeta zostaje karnie przeniesiony ze szpitala Al­ten­gra­bow do pracy w Tangerhütte, nas­tęp­nie do fabryki amunicji w Hillersroben, a nas­tęp­nie do od­lew­ni żelaza w Gardenlegen. Po wyzwoleniu całego obozu przez wojska brytyjskie, trafia do obozu przejściowego w Höxter, w Westfalii. Tutaj pow­sta­je wiersz Pochodnia jako wyraz podjęcia decyzji o powrocie do kraju.

Z transportu więźniarek z Ravensbrück K.I.G. ratuje Lucynę Wolanowską, lwo­wian­kę, następnie więźniarkę Oświęcimia. Z tego związku w styczniu 1946 rodzi się syn poety, Konstanty Ildefons Gałczyński. W Polsce „ujawni” się dopiero w czerwcu 1990 roku.

Z Höxter poeta podróżuje do Francji, Belgii i Holandii. Pisze sporo lirycznych wierszy: Na dłonie księżniczki Krystyny, Pokochałem ciebie, Gwiazdy, Ulica Sarg. W Paryżu powstaje spora część Notatek z nieudanych rekolekcji paryskich, które skończy już w kraju; spotyka i zaprzyjaźnia się z Konstantym Jeleńskim. Wcześniej ko­res­pon­du­je z założonym w Rzymie polskim czasopismem „Orzeł”.

Pod koniec roku w Polsce ukazują się wiadomości o śmierci poety. „Tygodnik Powszechny” (piórem Jerzego Turowicza) publikuje wspomnienie pod wiele mówiący tytułem: Poeta z bożej łaski. K.I. prostuje te wia­do­moś­ci, nadsyłając do żony krótki list na stroniczce wyrwanej z dziecinnej książeczki do nabożeństwa.

We Włoszech, staraniem oddziału Kultury i Prasy 2.Korpusu Armii Polskiej ukazuje się tom wierszy K.I.G., powstały z pamięci — stąd taka ilość błędów — ze wstępem Jana Bielatowicza. Jedna ze stron tomu z odręcznymi poprawkami Gałczyńskiego. Po pewnym czasie poeta "poddał się" i zaprzestał poprawiania.

22 marca na repatriacyjnym statku „Ragne” poeta wraca do kraju. W czasie podróży pisze kilka wierszy, m.in.: Cóżem winien, Pyłem księżycowym, We śnie, Ucieczka grzesznych.

Po tygodniowym postoju w Gdyni — przyjazd do Krakowa, gdzie czeka już Natalia z rodziną. Gałczyńscy zamieszkują w Domu Literatów na Krupniczej pod 22

Już w kwietniu rozpoczyna się okres intensywnej współpracy K.I.G. z „Przekrojem”. Co tydzień ukazują się „Zielone Gęsi” oraz felietony „Listy z fiołkiem” oraz masa wierszy — wśród nich tak znane, jak Powrót do Eurydykyki, Liryka, liryka, tkliwa dynamika, Zaczarowana dorożka, Kolczyki Izoldy. Wznowiona zostaje współpraca ze „Szpilkami”; poeta publikuje także w „Tygodniku Powszechnym” i w warszawskim „Odrodzeniu”.

Lato wraz z całą „przekrojową” rodziną Gałczyńscy spędzają w Śledziejowicach pod Wieliczką. Tutaj rodzi się kabaret „Siedem Kotów”. Jego prapremiera ma miej­sce w lis­to­pa­dzie, w małej salce przy ul. Zyblikiewicza. Gałczyński występuje nie­mal każ­de­go wieczoru, mówiąc swe dawne i nowe wiersze.

Nakładem Oficyny Księgarskiej w Warszawie ukazuje się pojemny wybór poezji pt. Wiersze. Tom ilustrował Jan Knothe.

Trwa i rozwija się współpraca K.I.G. z „Przekrojem”, „Szpilkami” i „Odrodzeniem”. Podobnie jak po powrocie do Polski, tak i w tym roku poeta pracuje dużo, dużo drukuje, jakby chciał nad­ro­bić lata milczenia. Spotyka się także ze swymi czytelnikami — podejmuje serię wieczorów autorskich: w Krakowie, na Dolnym i Górnym Śląsku, na Wybrzeżu Gdańskim i w Szczecinie. To portowe zniszczone miasto przypada K.I.G. do serca. Ulega namowom wojewody Leonarda Borkowicza i coraz poważniej myśli o przeprowadzce.

W maju Gałczyńscy przenoszą się do Szczecina. Od wojewody K.I.G. otrzymuje willę na Pogodnie, na ulicy Curie Skłodowskiej 17.

3 czerwca poetę dopada pierwszy zawał. Zostaje przewieziony do Warszawy. Tutaj ot­rzy­mu­je mieszkanie w Alei Róż 6. Jest to ostatni adres poety.

Po parotygodniowej rekonwalescencji Natalia i Konstanty wracają do Szczecina, ale już po to, by stopniowo likwidować tamtejsze mieszkanie.

W listopadzie wraz z polską delegacją (wśród twórców byli Ewa Szelburg-Zarembina i Ka­zi­mierz Brandys) uczest­ni­czy w Moskwie w ob­cho­dach rocznicy rewolucji. Ślady szczęśliwego spotkania z Moskwą po trzydziestu latach odnajdujemy w napi­sa­nych wówczas wierszach.

W „Czytelniku” wychodzi tom Zaczarowana dorożka gro­ma­dzą­cy powojenne wiersze.

Na zaproszenie Czechosłowackiego Ministerstwa Informacji K.I.G. jedzie do Pragi. Ma szereg wieczorów au­tor­skich, poznaje i zaprzyjaźnia się z czeskimi poetami, m.in. z Františkiem Halasem i Janem Pilařem, późniejszym znanym tłumaczem poezji polskiej. Odwiedza grób matki na cmentarzu na Olszanach. Pow­sta­je cykl wierszy o Pradze.

Wiosną pierwszy wyjazd do Nieborowa. Kustosz Jan Wegner zapoznaje poetę z dziejami marmurowej głowy Niobe.

Rafał Praga, naczelny najpopularnieszej warszawskiej popołudniówki — „Expressu Wieczornego”, zap­ra­sza K.I.G. do stałej współpracy. Powstaje cykl wierszy warszawskich.

Latem Gałczyńscy wyjeżdżają do Czech. Poeta leczy się w uzdrowisku Podiebrady.

W „Czytelniku" wychodzi wybór wierszy Ślubne obrączki.

Jesienią — jeszcze jeden wyjazd do Pragi, tym razem na pogrzeb Františka Halasa.

Na czerwcowym zjeździe literatów, Adam Ważyk w programowym referacie poddaje druzgocącej krytyce twórczość K.I.Gałczyńskiego. Z „Przekroju” znikają „Zielone Gęsi” i „Listy z fiołkiem”, twórczość poety ob­ję­ta jest zakazem druku.

K.I.G. przechodzi kolejny ciężki okres depresji. Dodatkowo przyplątuje się szkarlatyna, groźna, bo nie­roz­poz­na­na. Wbrew stanowi psychicznemu, pisze wiersz o ukochanym kompozytorze — o Janie Sebastianie Bachu.

Przyjaciel, Ziemowit Fedecki, podpowiada adres mazurski, ja­ko dos­ko­na­łe miejsce na rekonwalescencję psychiczną.

15 lipca wyjazd do leśniczówki Pranie koło Rucianego Nidy. Poeta kończy tu zamówiony przez Juliana Tuwima przekład Snu nocy letniej. Pisze poemat Kronika olsztyńska, a potem wiele wierszy. Powstaje komediofarsa Babcia i wnuczek czyli noc cudów. Jesienią zabiera się za poemat Niobe.

Na międzynarodowym wieczorze poetyckim podczas Kon­gre­su Ob­roń­ców Pokoju w Warszawie, Konstanty Ildefons Gał­czyń­ski mówił wiersz napisany w Praniu Przez świat idące wołanie i odniósł wielki sukces.

W „Czytelniku” wychodzi książeczka wierszy dla dzieci Elektryczne schody.

Na przełomie grudnia i stycznia ma miejsce jedyny zimowy pobyt w Praniu. Powstaje m.in. wiersz Sanie.